नयाँ दिल्ली/बादिन – पाकिस्तानको सिन्ध प्रान्तको धुलोले भरिएको सडकमा आइतबार दिउँसो भएको एक सुनियोजित आक्रमणले आतंकको एउटा अध्याय अन्त्य गर्‍यो। लश्कर-ए-तैयबा (LeT) को नेपाल शाखाका प्रमुख रजाउल्लाह निजामानी अपरिचित बन्दूकधारीको गोलिबारिमा मारिए। तर यो मृत्यु केवल पाकिस्तानको सीमित क्षेत्रको समाचार होइन—यो दक्षिण एशियाको आतङ्कविरुद्धको लामो संघर्षको एक निर्णायक बिन्दु हो।

गुप्तचर समुदायका लागि निजामानी कुनै सामान्य चरमपन्थी थिएनन्। सयौँ नामले चिनिने—सैफुल्लाह खालिद, सलिम भाई, अब्दुल रहमान, विनोद कुमार—तर काम एउटै थियो: नेपाललाई आतङ्कका लागि ‘स्लीपर सेल’ तयार पार्ने कारखाना बनाउने।

उनको नेपालसँगको सम्बन्ध सतही थिएन, गहिरो थियो। झण्डै एक दशकसम्म काठमाडौंदेखि तराईसम्मको भूगोलमा उनले लश्कर-ए-तैयबाको गुप्त सञ्जाल सञ्चालन गरे। नेपाल, जुन सुरक्षा मामिलामा कमजोर थियो, निजामानीको योजना अनुसार आतङ्ककारीहरूको सुरक्षित प्रवेशद्वार र प्रशिक्षण केन्द्र बन्यो।

उनले नेपालबाट भारतमा हथियार र मानव तस्करीको सञ्जाल चलाए, लश्करका नयाँ भर्तीहरूलाई सुराकी र आर्थिक सहयोग दिए, र भारतीय भूमिमा भएका कयौँ आतङ्ककारी हमलामा प्रत्यक्ष भूमिका निभाए।

---

काठमाडौँबाट सुरु भएका त्रासदीहरू
२००५ मा बेंगलुरुस्थित भारतीय विज्ञान संस्थान (IISc) मा भएको गोलीकाण्ड—जहाँ एक वैज्ञानिक मारिए—त्यो आक्रमणको योजना काठमाडौंस्थित लश्करको सञ्जालबाट गरिएको थियो।

त्यसपछि, २००६ मा नागपुरको आरएसएस मुख्यालयमा आत्मघाती आक्रमणको प्रयास भयो। योजना असफल बनाइयो, तर त्यसको खाका पनि नेपालमा बसेर निजामानीले तयार पारेका थिए।

२००८ मा उत्तर प्रदेशको रामपुरमा रहेको सीआरपीएफ क्याम्पमा लश्करका चार सदस्यले आक्रमण गरी सात सुरक्षाकर्मी र एक सर्वसाधारणको ज्यान लिएका थिए। त्यसमा पनि नेपालबाटै आतंककारीहरु भारत छिरेका थिए।

यी घटनाहरूले नेपाललाई लश्कर-ए-तैयबाको रणनीतिक प्रयोगस्थल बनाएको पुष्टि गरे।

---

पाकिस्तान फिर्ता र अन्तिम अध्याय
भारतीय सुरक्षा एजेन्सीहरूले निजामानीको नेपाल नेटवर्क ध्वस्त पार्न थालेपछि उनी पाकिस्तान फर्किए। तर त्यहाँ पनि उनले लश्कर र जमात-उद-दावाका शीर्ष नेताहरूसँग मिलेर जम्मु–कश्मीरमा हमला जारी राखे।

पछिल्लो समयमा उनलाई सिन्धको गरिब क्षेत्रहरूमा लश्करका लागि नयाँ भर्ती अभियान चलाउने र चन्दा संकलनको जिम्मेवारी दिइएको थियो।

तर आइतबार, उनको यात्रा एकाएक रोकिन पुग्यो।
बादिनस्थित घरनजिकै उनलाई अज्ञात बन्दूकधारीहरूले गोलिबारी गरेर हत्या गरे। घटनास्थलमै उनको मृत्यु भयो। कसैले जिम्मेवारी लिएन, तर पाकिस्तानको सुरक्षामा "अज्ञात बन्दूकधारी" भन्नु कुनै अनौठो कुरा होइन। पाकिस्तानको विश्लेषणमा, यस्तो शब्दले भारतीय गुप्तचर संस्था RAW को लक्षित कारबाही संकेत गर्ने गरेको पाइन्छ।

---

नेपालको सन्दर्भमा चुपचाप समाप्त भएको एक अध्याय
रजाउल्लाह निजामानीको मृत्यु केवल एक व्यक्तिको अन्त्य होइन। यो नेपालको भूमिबाट नियोजित भारतविरुद्धको आतंकको एउटा अन्धकारपूर्ण अध्यायको समापन हो।

नेपाल, जसले विश्वशान्ति र बुद्धको सन्देश बोकेको देशको छवि बनाउँदै आएको छ, त्यही देशलाई लश्करले आफ्ना योजना लागू गर्ने आधारभूमि बनाएको रहस्य आज उजागर भइसकेको छ।

भारतीय सुरक्षाकर्मीहरूका लागि—जसले निजामानीको योजनाबाट ज्यान गुमाएका आफ्ना साथीसँगको अन्तिम संवादसमेत सुन्न पाएनन्—यो खबर केही हदसम्म राहत र न्यायको अनुभूति दिने क्षण बनेको छ।

लश्कर-ए-तैयबा रजाउल्लाह निजामानी