पाकिस्तान अहिले हेपाटाइटिस सीको महामारीको केन्द्रबिन्दुमा रहेको छ। विश्वभरका हेपाटाइटिस सीका सबैभन्दा बढी संक्रमितहरूको संख्या यही देशमा छ, जसले स्वास्थ्य प्रणालीका गम्भीर कमजोरीहरूलाई उजागर गर्दछ। सरकारी तथ्यांकअनुसार, देशभर करिब १ करोड मानिस यस भाइरसबाट संक्रमित छन्, र प्रत्येक वर्ष हजारौं नयाँ संक्रमित थपिन्छन्।

यस उच्च संक्रमण दरका मुख्य कारणहरू असुरक्षित चिकित्सा अभ्यास, सुईहरूको पुन: प्रयोग, रगत दिने प्रक्रियामा पर्याप्त जाँचको अभाव, र जनचेतनाको कमी हुन्। प्रधानमन्त्रीका स्वास्थ्य सल्लाहकार फैसल सुल्तानले यस समस्यालाई “राष्ट्रिय स्वास्थ्य आपतकाल” भन्दै यसलाई तुरुन्त सम्बोधन गर्नुपर्ने खाँचो औंल्याएका छन्।

उपचारका लागि प्रभावकारी औषधिहरू उपलब्ध भए पनि ती अधिकांश पाकिस्तानीहरूको पहुँच बाहिर छन्। सार्वजनिक स्वास्थ्य सुविधाहरूको अभावले धेरैलाई निजी स्वास्थ्य सेवा लिन बाध्य बनाएको छ, तर त्यहाँ पनि नियमनको अभावले समस्या झन् बढाएको छ।

यस संकटले आर्थिक असमानतालाई पनि थप चर्काएको छ। हेपाटाइटिस सीको उपचार खर्च गरिब परिवारहरूका लागि असह्य छ। यो रोगका कारण श्रमिकहरूको उत्पादकत्व घट्छ, जसले देशको आर्थिक वृद्धिमा नकारात्मक असर पुर्‍याउँछ।

यस्तो परिस्थितिमा, विश्व स्वास्थ्य संगठन (WHO) र अन्य अन्तर्राष्ट्रिय संस्थाहरूले पाकिस्तानलाई रोकथाम र उपचारका प्रभावकारी उपायहरू लागू गर्न सुझाव दिएका छन्। यी उपायमा, संक्रमण नियन्त्रणका लागि सुरक्षा अभ्यासहरू सुधार गर्ने, सुलभ औषधि वितरण प्रणाली विस्तार गर्ने, र जनचेतना अभियानलाई प्राथमिकता दिने कुरा समावेश छन्।

मिस्रजस्तो देशले ठूला जनचेतना अभियान र सरकारी प्रतिबद्धताका माध्यमबाट हेपाटाइटिस सीलाई ठूलो हदसम्म नियन्त्रणमा ल्याएको छ। पाकिस्तानले पनि यस्ता रणनीतिहरू अपनाउँदै आफ्नो अनुकूल योजना बनाउनु आवश्यक छ।

यो महामारीले लाखौं मानिसको जीवनलाई जोखिममा पार्दै सार्वजनिक स्वास्थ्य प्रणालीको कमजोरीलाई प्रकट गरेको छ। अहिले पनि समयमै कदम चाल्न सकिएन भने यस संकटले गहिरो सामाजिक र आर्थिक क्षति पुर्‍याउन सक्छ।