भारतका वरिष्ठ सांसद र पूर्व परराष्ट्र मन्त्री शशि थरूरले हालै अमेरिकाको वाशिंगटन डिसीमा आयोजित एक उच्चस्तरीय छलफलमा पाकिस्तानप्रति तीव्र आलोचना गर्दै भने — “पाकिस्तानमा आतंकवादलाई समर्थन गर्नेहरूलाई पुरस्कार दिइन्छ।” उक्त अभिव्यक्तिले न केवल भारतीय दृष्टिकोणलाई स्पष्ट पारेको छ, बरु अपरेशन सिन्धूरपछि पाकिस्तानको बदलिन नसकेको चरित्रलाई पनि अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा उजागर गरेको छ।

थरूरको नेतृत्वमा गएको सर्वदलीय भारतीय प्रतिनिधिमण्डलले अमेरिकाका सांसद, नीति निर्माता र थिंक ट्यांकहरूसँगको छलफलमा पाकिस्तानको ‘आतंक–मैत्री’ रणनीति र भारतमाथिको लगातार घुसपैठको खतरा प्रस्तुत गर्‍यो। भारतको हालैको सैन्य कारबाही — जसअन्तर्गत पाकिस्तानका नौ वटा सैन्य विमान नष्ट गरिएको रिपोर्ट छ — त्यसैको उत्तर थियो।

सन् २०२५ को जुन महिनामा पाकिस्तानमा राजनीतिक संकट, आर्थिक बेथिति र मानव अधिकार हनन चरममा पुगेको छ। त्यहाँका शक्तिशाली जनरलहरू, जसले मुलुकको राजनीतिक दिशा नियन्त्रण गर्छन्, अहिले पनि जैश–ए–मोहम्मद, लश्कर–ए–तोइबाजस्ता आतंकवादी संगठनहरूसँगको सम्बन्ध कायम गरिरहेका छन्।

थरूरले दिएको सन्देश केवल एक राजनीतिक वक्तव्य होइन — यो भारतको परराष्ट्र नीतिको स्पष्ट र प्रमाणसहितको प्रस्तुतिकरण हो। उनले थपे — “हामी केवल पीडित होइनौँ, हामी जवाफ दिन सक्छौं र दिन्छौँ पनि। तर अब विश्व समुदायले पनि यस्ता मुलुकहरूसँगको व्यवहार पुनः मूल्याङ्कन गर्नुपर्छ।”

आजको विश्व जब आतंकवादविरुद्ध एकबद्ध हुनुपर्ने आवश्यकताको बिन्दुमा उभिएको छ, भारतले अग्रसर भएर आवाज उठाइरहेको छ। युरोप, अमेरिका र भारतबीचको सुरक्षा सहकार्य तीव्र भइरहेका बेला, पाकिस्तान जस्ता मुलुकहरूको भूमिका अब ‘सन्देह’को होइन, ‘दण्ड’को योग्य भएको छ।

सिन्धूर कारबाहीपछि भारतले केवल सैन्य प्रतिकार मात्र होइन, कूटनीतिक अभिव्यक्तिमा पनि स्पष्टता ल्याएको छ। आतंकलाई सहन गरिँदैन — न सीमामा, न संसदमा, न मञ्चमा। थरूरको यो सन्देश त्यसैको अन्तर्राष्ट्रिय अनुवाद हो — दृढ, प्रमाणसहित र उत्तरदायी।

विश्वले अब निर्णय गर्नुपर्छ — के उसले आतंकको संरक्षकहरूसँग ‘राजनीति’ गर्ने हो, वा मानवताको पक्षमा उभिने हो? भारतले भने, आफ्नो निर्णय स्पष्ट गरिसकेको छ।