हालै सार्वजनिक भएको माग्ने राजा चलचित्रको गीत ‘सुतेरै उठेको पैसामा’ ले सामाजिक सञ्जालदेखि चलचित्र हलसम्म आलोचनाको आँधी ल्याएको छ। भिडियो सुरु भएलगत्तै नोटको ओछ्यानमा निदाउने, पैसाको रुखबाट पैसा टिप्ने, बण्डलमा बाँधिएको नोट मानिसतर्फ हान्ने जस्ता अव्यावहारिक दृश्यहरूले दर्शकलाई स्तब्ध तुल्याएको छ। आलोचकहरू भन्छन्—यो हास्य होइन, अस्वस्थ कल्पनाको अति हो।

गीतमा थपिएका अन्य प्रसङ्गहरू—२/४ लाख केही मानिसलाई खान दिने, भिखारीले सरकार बनाउने, १ लाख बिघा जमिन आफ्नो भएको दाबी (जुन तराईको एक जिल्लाको औसत क्षेत्रफलको करिब तिहाइ बराबर पर्छ), सुनको कराहीमा तरकारी पकाउने, भिखारीको हेलिकप्टर र फाइभ–स्टार होटल, नेपाली नागरिकले रकेटको स्वामित्व लिन सक्ने—यी सबै कानुनी, भौतिक र सामाजिक दृष्टिले असम्भव मात्र नभई हास्यास्पद छन्। बालबालिकालाई देखाइएका दृश्य—पसल किनेर चकलेट बाँड्ने, पैसा सर्वत्र देख्ने, रोनाल्डोलाई डोरीले बाँध्ने वा मेस्सीको कट्टु खोल्ने—लाई कतिपयले विकृत सोचको बीउ भनेका छन्।

यसलाई केहीले ‘कलात्मक स्वतन्त्रता’को उदाहरण माने पनि आलोचकहरूको भनाइ फरक छ—कलाकारको दायित्व कल्पनालाई यथार्थजस्तो देखाउने हो, तर यहाँ असम्भवलाई नै ठट्टाको रूपमा पस्केर दर्शकको विवेकमै प्रहार गरिएको छ। भिडियोको अन्त्यमा “यो केवल रमाइलोका लागि हो” भन्ने सन्देश देखाइए पनि, धेरैले त्यो अन्तिम पंक्ति नपढ्ने वा सम्झनै नसक्ने भएकाले नकारात्मक असर अझ गहिरो हुने तर्क गरिएको छ।

‘गीत र भिडियो तत्काल बन्द गरिनुपर्छ’ भन्ने माग सामाजिक सञ्जालमा तीव्र बनेको छ। चलचित्र विकास बोर्ड र सञ्चार मन्त्रालयको आधिकारिक प्रतिक्रिया अझै आएको छैन। गायक, लेखक, निर्देशक र निर्माता पक्षसँग सम्पर्क गर्ने प्रयास असफल भयो। आलोचकहरूले व्यङ्ग्य गर्दै भनेका छन्—“यदि गीतको कल्पना यथार्थमा बदल्न नसकिने हो भने, यस्ता सिर्जनाकर्तालाई पनि उनीहरूको भूमिकाअनुसार कम्तीमा छ महिना जेल हालिनुपर्छ”—यो भनाइ, उनीहरूका अनुसार, गीतमै प्रयोग भएको उस्तै शैलीको व्यङ्ग्य हो।

यस विवादले एक प्रश्न भने टड्कारो बनाएको छ—मनोरञ्जनको नाममा के हदसम्म अतिरञ्जना सह्य हुन्छ, र कहिले त्यसले समाजमा हानिकारक असर पार्छ भन्ने सीमारेखा अब पुनर्विचार गर्नुपर्ने बेला आएको छ। धेरैले त ठट्टामै भनेका छन्– “भिखारीलाई राजा बनाइदिने यो कथाले त नेपालमा गणतन्त्रको सिंहासनमै ठट्टा गरिदियो।”