समाचार

दसैँ लक्षित भेडाच्याङ्ग्रा बजार झर्न थाले, मुस्ताङ र चीनबाट ठूलो मात्रामा आपूर्ति

दसैँ लक्षित भेडाच्याङ्ग्रा बजार झर्न थाले, मुस्ताङ र चीनबाट ठूलो मात्रामा आपूर्ति

दसैँ नजिकिँदै गर्दा हिमाली भेडाच्याङ्ग्रा बथान बिस्तारै तराई र शहरी बजारतर्फ झर्न थालेका छन्। किसान र व्यापारीहरूले मुस्ताङ, डोल्पा, जुम्ला र मुगुजस्ता उच्च हिमाली भेगमा हुर्काइएका च्याङ्ग्रा हिँडाएर म्याग्दीको रघुगङ्गा गाउँपालिकाको बैसरीसम्म ल्याएर त्यहाँबाट कन्टेनरमा राखी काठमाडौँ, पोखरा र त्रिशूलीलगायतका ठूला शहरमा ढुवानी सुरु गरेका छन्।

मुस्ताङको घरपझोङ गाउँपालिकाका युवा निरज थकालीले पाँच दिन लगाएर दुई सय च्याङ्ग्रा जोमसोमबाट बैसरीसम्म हिँडाएर ल्याएपछि पोखरातर्फ पठाएका छन्। उनको भनाइमा एक दिनमै १२ कन्टेनर च्याङ्ग्रा विभिन्न बजारतर्फ लोड गरिएको छ, जसमा प्रत्येक कन्टेनरमा ८० वटा च्याङ्ग्रा पठाइन्छ।

यसरी दशैँका लागि आउने च्याङ्ग्राको व्यापारमा सिन्धुपाल्चोकका व्यापारीहरू पनि सक्रिय छन्। व्यापारी दीपक शिलवालले आफ्नो समूहसहित यस वर्ष तीन सय च्याङ्ग्रा जोमसोमबाट खरिद गरेर काठमाडौँ ल्याएको जानकारी दिए। उनले करिब आधा च्याङ्ग्रा जोमसोममै प्रतिगोटा ३५ देखि ४५ हजार रूपैयाँमा खरिद गरेका थिए भने बाँकी काठमाडौँमै प्रतिकिलो एक हजारदेखि १२०० रुपैयाँमा बिक्री गर्ने योजना बनाएको बताए।

व्यापारीहरूको भनाइअनुसार, चीन तथा नेपालका उच्च हिमाली क्षेत्रबाट यस चरणमा मात्रै करिब १५ हजार च्याङ्ग्रा बजारतर्फ झरेका छन्। तर, चिसोबाट तातो क्षेत्रमा अचानक ल्याउँदा पशुहरूलाई समस्या हुन सक्ने भएकाले उनीहरूलाई चार–पाँच दिन लगाएर चरणबद्ध रूपमा तल झारिन्छ।

गतवर्षजस्तै यस वर्ष पनि मूल्यमा ठूलो अन्तर देखिएको छैन। व्यापारीहरूले यो वर्ष भेडाच्याङ्ग्रा बजार मूल्य ४२ देखि ४८ हजार रूपैयाँसम्म हुने अनुमान गरेका छन्। मुस्ताङ हुँदै आउने च्याङ्ग्राले मुख्यतः पोखरा र काठमाडौँमा ठूलो बजार पाएको छ, तर पछिल्ला वर्षमा अन्य शहरतर्फ पनि आपूर्ति बढ्न थालेको छ।

यो वर्ष रसुवा र तातोपानी नाकाबाट चिनियाँ च्याङ्ग्राको आपूर्ति घटेका कारण मुस्ताङ रुट बढी प्रयोग भएको व्यापारीहरूको भनाइ छ। उनीहरूका अनुसार हाल नेपाली बजारमा आउने च्याङ्ग्रामध्ये करिब ७० प्रतिशत चिनियाँ मूलका हुन सक्ने देखिन्छ।

दसैँ नजिकिँदै गर्दा मुस्ताङ र चीन दुवैतर्फका भेडाच्याङ्ग्रा नेपाली बजारमा प्रवेश गर्न थालेपछि उपभोक्ताले उपलब्धता पाउने भए पनि आयात र स्वदेशी उत्पादनबीचको अनुपातले दीर्घकालीन पशुपालन रणनीति र आत्मनिर्भरतालाई पुनर्विचार गर्नुपर्ने आवश्यकता झल्काएको छ।