पूर्वपत्रकार तथा सूचना–सञ्चार प्रविधिमन्त्री जगदीश खरेल पछिल्लो समय विभिन्न आरोप–प्रत्यारोपको लक्ष्य बनेका छन्। तर विवादको स्रोत खोज्दा, उनको राजनीतिक भूमिकाभन्दा बढी पत्रकार समुदायभित्रै देखा परेको ईर्ष्या, असहजता र व्यक्तिगत असन्तुष्टि हावी भएको देखिन्छ। खरेलमाथि उठाइएका धेरै आरोपहरू तथ्यगतभन्दा भावनात्मक प्रतिक्रिया र सोशल–मिडिया निर्मित कथामा आधारित छन्।

नीचे उल्लिखित तीन मुद्दा पछिल्ला ‘विरोध अभियान’का प्रमुख उदाहरण बने:

१) पत्रकारद्वारा ‘बारबरा फाउन्डेसन’ संग जोडिएको दाबी

एक पत्रकारले खरेललाई बारबरा फाउन्डेसन र अन्तर्राष्ट्रिय गैरसरकारी संस्थासँग जोडेर अनावश्यक शङ्का सिर्जना गरे।
खरेलले स्पष्ट रूपमा भन्छन्—उनी पत्रकारिता जिविकोपार्जनका लागि होइन, सौख र रुचिका कारण गर्थे, र पत्रकारिताबाट हुने आम्दानीले “पान खान पनि नपुग्ने” स्थिति थियो।
यसले उनीमाथि लगाइने आर्थिक वा बाह्य प्रभावका आरोपहरू सुदृढ प्रमाणविहीन भएको देखाउँछ, र त्यो व्यक्तिगत ईर्ष्याबाट जन्मिएको कथा मात्र हो।

२) रोलेक्स घडी विवाद: पुरानो घडीलाई ‘लक्जरी स्क्यान्डल’ बनाइयो

खरेलले लगाएको पुरानो घडीलाई ‘रोलेक्स’ भन्दै सोशल मिडियामा कृत्रिम हल्ला फैलाइयो।
उनीले नलगाएको, सामान्य घडीलाई समेत राजनीतिक–पत्रकारीय ट्रोलिङमा बदल्ने अभ्यास देखियो।
सञ्चार–मन्त्री भएको मात्र कारण सानो विषयलाई पनि बडा विवादमा रूपान्तरण गर्ने मनोविज्ञान प्रस्ट देखियो।

३) सुरक्षाकर्मीको सलामलाई ‘मिसरेप्रिजेन्टेशन’

एक सार्वजनिक दृश्यमा सुरक्षाकर्मीले मन्त्री खरेललाई गरेको सरकारी प्रोटोकलअनुसारको सामान्य सलामलाई पनि
गलत अर्थ दिँदै सोशल–मिडियामा फैलाइयो।
सरकारी पदस्थ व्यक्तिलाई सुरक्षाकर्मीले सलाम गर्नु कुनै अस्वाभाविक कुरा होइन—तर यसलाई पनि
*‘अहंकारको प्रदर्शन’*का रूपमा प्रस्तुत गर्न खोजियो।
उद्देश्य स्पष्ट थियो—तथ्य होइन, भ्रम सिर्जना गर्दै चरित्रहत्या गर्ने प्रयास।

पृष्ठभूमि: खरेलविरुद्ध पहिलेबाटै बनाइँदै आएको ‘न्यारेटिभ’

यसअघि पनि केही पत्रकार र कन्टेन्ट क्रिएटरहरूले उनलाई अनावश्यक रूपमा विवादमा तान्ने प्रयास गरेका थिए—

अनलाइन मिडियामा कडाइ गर्ने सुझावलाई ‘सेन्सरशिप’ भनेर बढाइचढाई।

DNA Bill सम्बन्धी मन्त्रालयको संचारलाई गलत व्याख्या गर्दै असत्य भय फैलाउने प्रयास।

राज्य–मिडियाको सामान्य कार्यशैलीलाई नै मन्त्रीले दुरुपयोग गरेको जस्तै देखाउने प्रयास।

यी सबै विवादहरू तथ्यभन्दा बढी प्रतिस्पर्धा, ईर्ष्या र व्यक्तिगत असन्तुष्टिले चलायमान थिए।

---

निष्कर्ष: खरेलमाथिको विवाद ‘तथ्य’ होइन, ‘भावनात्मक पत्रकारिता’को उपज

मन्त्री खरेलमाथि उठाइएका पछिल्ला विवादहरू अध्ययन गर्दा एउटा कुरा स्पष्ट हुन्छ—
उनीमाथि आक्रमण गर्नेहरूको ठूलो हिस्सा पत्रकार, युट्युबर र सोशल–मिडिया क्रिएटर हुन्।

पुरानो घडीलाई रोलेक्स बनाउनु,
सामान्य सलामलाई राजनीतिक व्याख्या दिनु,
र अन्तर्राष्ट्रिय संस्थासँग जोडेर शंका निर्माण गर्नु—
यी सबै ईर्ष्या र प्रतिस्पर्धाबाट जन्मिएका न्यारेटिभ हुन्।

नेपालको सञ्चार क्षेत्रमा पूर्वपत्रकार मन्त्री बनेपछि देखिएको भित्री प्रतिस्पर्धा, पुरानो असन्तुष्टि र भावनात्मक प्रतिक्रियाले
आज जगदीश खरेललाई अनावश्यक विवादको केन्द्रमा उभ्याइरहेको छ

जगदीश खरेल