प्रेमको पाखण्ड: प्रहरी जवानले बलात्कारको आरोपमा अदालतको संरक्षण पाए?
काठमाडौं, साउन २५ - जाजरकोटकी सराकुमारी शाही बलात्कार आरोपितलाई अदालतले जोगाउन खोजेको भन्दै निरन्तर २५ दिनदेखि माइतीघर मण्डलामा धर्नामा बसेकी छन्। उनको आन्दोलनले समाजमा ठूला प्रश्नहरू खडा गरिरहेको छ।
प्रेम र धोका
सराकुमारी शाही, जुनिचाँदी गाउँपालिका–९ की स्थायी बासिन्दा, सुर्खेतको वीरेन्द्रनगर नगरपालिका–७ मा स्नातकोत्तर अध्ययनका लागि बसोबास गर्दै आएकी थिइन्। टिकटकमार्फत प्रहरी जवान भुपेन्द्र सिंह ठगुन्नासँग उनको चिनजान भयो। भुपेन्द्रको पोस्टिङ सुर्खेतमै भएकाले उनीहरूको प्रेम सम्बन्ध सुरु भयो र ‘लिभिङ टुगेदर’ मा बस्न थाले।
सराकुमारीका अनुसार, भुपेन्द्रले 'विवाह गर्छु' भन्दै पटक–पटक शारीरिक सम्बन्ध राखे। यस क्रममा उनी गर्भवती भइन्। तर, भुपेन्द्रको कुटपिटका कारण उनको गर्भ खेर गएको सराकुमारीको आरोप छ।
कानूनी संघर्ष
भुपेन्द्रले छोडेपछि सराकुमारीले सुर्खेत जिल्ला अदालतमा ‘बलात्कार’ मुद्दा दायर गरिन्। तर, न्यायाधीश मनोजकुमार श्रेष्ठको इजलासले भुपेन्द्रलाई धरौटीमा रिहा गर्ने आदेश दियो। यसविरुद्ध उनले उच्च अदालत, पाटनमा रिट दायर गरिन्। तर, उच्च अदालतले पनि भुपेन्द्रलाई पुर्पक्षका लागि थुनामा पठाउन नमिल्ने भन्दै मिसिल सर्वोच्च पठाएको छ।
आन्दोलनको माग
सराकुमारीले आफ्ना केही ठूला मागहरू राख्दै धर्ना जारी राखेकी छन्:
- प्रेम सम्बन्धमा पारी विवाहको आश्वासन दिई बलात्कार गर्ने निलम्बित प्रहरी जवान भुपेन्द्र सिंह ठगुन्नालाई कारबाही गरिनु पर्छ।
- पटकपटक भ्रुण हत्या गराई म र मेरो बच्चामाथि अन्याय गर्ने अपराधीलाई कानुनबमोजिम सजाय गरिनु पर्छ।
- अदालतको इजलासमा नै म पीडितमाथि अपशब्द प्रयोग र धम्की दिने सुर्खेत जिल्ला अदालतका न्यायाधीश मनोजकुमार श्रेष्ठलाई अनुसन्धान गरी कारबाही गरिनु पर्छ।
सामाजिक प्रतिक्रिया
उनको आन्दोलनले समाजमा तीव्र प्रतिक्रिया निम्त्याएको छ। धेरैले सराकुमारीको पक्षमा उभिएर न्यायको माग गरेका छन्। महिला अधिकारकर्मीहरूले पनि सराकुमारीलाई समर्थन गर्दै बलात्कारीलाई कानूनी कठघरामा ल्याउन जोड दिएका छन्।
सराकुमारीको यो संघर्षले नेपाली समाजमा महिला अधिकार र न्याय प्रणालीको प्रश्न उठाएको छ। प्रेममा धोका र कानूनी प्रक्रियामा अवरोधले पीडितहरूलाई कति असर गर्छ भन्ने कुरा समाजमा चर्चाको विषय बनेको छ।
सराकुमारीको धर्नाले न्यायको लागि एउटा बलियो सन्देश दिएको छ, जसले गर्दा कानूनी प्रक्रियामा पारदर्शिता र निष्पक्षताको आवश्यकतालाई झल्काएको छ।
निष्कर्ष
सराकुमारी शाहीको यो आन्दोलनले न्यायको लागि संघर्षमा रहेका अन्य पीडितहरूलाई हौसला प्रदान गर्न सक्छ। उनको साहस र धैर्यताले समाजमा न्यायको महत्वलाई पुनः स्थापित गर्ने प्रयास गरिरहेको छ। यो घटनाले नेपालमा महिला सुरक्षा, अधिकार, र कानूनी प्रक्रियामा सुधारको आवश्यकता दर्शाउँछ।
सरकार र सम्बन्धित निकायले यो मुद्दालाई गम्भीरतापूर्वक लिई उचित समाधान निकाल्न पहल गर्नु पर्ने देखिन्छ। न्यायको लागि सराकुमारीको यो संघर्षले समाजमा एक सकारात्मक परिवर्तन ल्याउने अपेक्षा गर्न सकिन्छ।
