बंगलादेशले पछिल्ला वर्षहरूमा चरमपन्थी आतंकवादमाथि उल्लेखनीय नियन्त्रण गरेको थियो। तर अहिले फेरि पुरानै अँध्यारो छायाहरू देशभर फैलिन थालेका छन्। धार्मिक उग्रता, राजनीतिक विभाजन र संगठनगत पुनर्संरचनाले जिहादी समूहहरू पुनः सक्रिय भएका छन्। यो केवल सुरक्षा चुनौती होइन — बंगलादेशको लोकतन्त्र, सामाजिक सद्भाव र आर्थिक प्रगतिमाथि उठेको ठूलो प्रश्न हो।

मदरसा जालो र प्रतिबन्धित इस्लामिक समूहहरूको मनोवैज्ञानिक प्रभावले युवाहरूलाई फेरि उग्र मार्गतर्फ तानिरहेको छ। बेरोजगारी, गरीबी, सामाजिक अपमानको भावनाले उनीहरूलाई चरमपन्थी दलालहरूका लागि सहज लक्ष्य बनाइदिन्छ। आतंकवादी गतिविधि रोकिएको जस्तो देखिए पनि विचारधाराको बिउ बलियो रुपमा जमेको छ। सरकारी संरचना ढिलो भयो भने जुनसुकै क्षण यो बिउ विषालु रूख जस्तै बढेर देशलाई संकटमा पार्न सक्छ।

राजनीतिक शक्ति संघर्षले पनि स्थितिलाई थप जटिल बनाएको छ। पार्टीगत द्वन्द्व र प्रतिशोधी शासन शैलीले जनता निराश छन्। यही निराशालाई धर्मका नाममा उग्रतालाई बेच्नेहरू लाभ उठाइरहेछन्। सत्ताधारी पक्षको कमजोरीले विपक्षी चरमपन्थी तत्वहरूलाई नैतिकता र देशभक्तिको आवरणमा पुनः दह्रिने मौका दिएको छ। यस्तो अवस्थामा चरमपन्थ केवल सुरक्षा मुद्दा होइन — सत्ता हातलागीको साधन पनि बनेको छ।

यसबाहेक, बंगलादेशको भूराजनीतिक स्थिति पनि संवेदनशील छ। सीमापारका जाल, अन्तर्राष्ट्रिय जिहादी सञ्जाल र आर्थिक दबाबहरूले देशलाई कुनै पनि क्षण असुरक्षित बनाउन सक्छ। यदि तत्काल रणनीतिक नीतिगत परिवर्तन भएन भने, बंगलादेशले पुनः २०१६ को अशान्त काल स्मरण गर्न बाध्य हुनेछ — जहाँ धक्का पाउने केवल सुरक्षा निकाय होइन, मुलुकको विकास आशा नै हो।

अन्त्यमा प्रश्न उठ्छ — बंगलादेशले शान्ति जितेकै हो कि केवल युद्धको एउटा प्रकरण बाँकी छ?
यस प्रश्नको उत्तर राज्यको तयारीमा छ। यदि बंगलादेशले आज दृढ निर्णय लिएन भने, भोलि अतिवादको भय आफ्नो घरभित्रै पुनर्जीवित भएर खडा हुनेछ। शान्ति कुनै स्थायी उपहार होइन, सतत् संघर्षको परिणाम हो — र अब बंगलादेशले फेरि त्यो संघर्षमा फर्किनै पर्दैछ।
 

बंगलादेशमा चरमपन्थी खतरा