प्रविधिको युगमा हामी ‘डेटा’ र ‘डेडलाइन’ पछ्याउने मान्छे भएका छौं। हरेक भावना अब ‘प्रेसिजन’ मा नापिन्छ, तर कतिपय प्रेम यस्ता हुन्छन्—न त तिनीहरू चिच्याउँछन्, न देखिन्छन्, न त प्रमाणित गर्न सकिन्छ। यो कथा पनि त्यही श्रेणीमा पर्छ—नविना र निल्मणिको कथा, जसले आजको पुस्तालाई मौन भावनाको मूल्य बुझाउँछ।

---

विलक्षण मेल

निकिता, ३१ वर्षीया—एक कुशल, आत्मनिर्भर प्राविधिक। उनको जीवनमा स्पष्टता छ, सम्बन्धप्रतिको दृष्टिमा गहिरो सोच। उनी फेन्सी गाडी चढ्ने, डिनर गराउने, गिफ्ट दिने उमेरका पुरुषहरूतर्फ आकर्षित छैनन्।उनलाई चाहिन्छ अनुभव, स्थिरता र सुरक्षा।

कसैले चाहे हाँसो गर्दै, कसैले व्यङ्ग्य गर्दै ‘शुगर ड्याडी’ पनि भनिदिन्छन्। तर नविनाको दृष्टिमा त्यो ‘ज्ञानदायी सम्बन्ध’ हो—जहाँ उमेरभन्दा धेरै अनुभूति र परिपक्वता महत्वपूर्ण हुन्छ।

---

निल्मणिको आत्मिक खोज

निलकण्ठ, ६२ वर्षीय विवाहित कार्यकारी। जीवनमा धेरै सम्बन्धहरू भएका व्यक्ति। उनी भोगेका छन्—स्मरणीय सम्बन्ध, असफलताहरू, अवसर र पछुतो।

निकितासँगको सम्बन्धमा उनले शान्ति भेटेका छन्, कुनै अपेक्षा बिना दिइने साथ।“नविना सुरक्षित लाग्छ,” उनले नजिकका मित्रलाई सुनाएका छन्, “उनी मेरो आत्माको लय जस्तै लाग्छ।”उनले यो सम्बन्धबाट केही लुकाउँदैनन्—न यो पहिलो हो, न अन्तिम, तर सबैभन्दा स्थिर, सबभन्दा मौन र सबभन्दा सत्य।

---

शनिबारहरू — जीवनको नयाँ अध्याय

त्यो शनिबार, संस्था आधा बन्द थियो। निकिता र निलकण्ठ कार्यालयमा थिए। चिया धेरै बेर तातिरह्यो—काम र जीवनको सीमा हराउँदै गयो।त्यही शनिबारबाट उनीहरूको सम्बन्धमा शब्दभन्दा बढी मौन संवाद सुरु भयो।

---

प्रेम—न त घोषित, न त गालीयोग्य

कार्यस्थलमा उनीहरूबीचको सामीप्यता देखिँदै गयो। कसैले इर्ष्या गरे, कसैले आरोप लगाए।"अवश्य नविनाले फाइदा पाइरहेकी होलिन्," भन्ने तर्कहरू चले।तर यथार्थ: नविनाले न पदोन्नति मागिन्, न कुनै सुविधा लिए। निलकण्ठले पनि उनलेभन्दा बढी सहयोग नगरे।

---

सम्बन्ध जुन आत्मा बुझ्छ, समाज होइन

यो त्यो प्रेम हो, जसले प्रेमको सामाजिक परिभाषालाई चुनौती दिन्छ।कसैले यदि यसलाई "अनैतिक" भन्न चाहन्छ भने, उनीहरूले बुझ्नुपर्नेछ—यो सम्बन्ध न शारीरिक लाभका लागि हो, न अवसर खोज्नका लागि।यो प्रेम आत्मिक सम्पर्क हो, प्रेरणाको स्रोत हो, आत्म-संवाद हो।

---

मौनता—जहाँ प्रेम बोल्छ

निकिताले कुनै विशेष दिवस मनाउँदिनन्, न त उनी सार्वजनिक प्रेम घोषणामा विश्वास राख्छिन्।उनको लागि शनिबार मात्र पर्याप्त छ—जहाँ उनी र निलकण्ठ एउटै टेबलमा, एउटै काममा, एउटै शान्तिमा हुन्छन्।

---

निकिता –निलकण्ठको कथा — आजको 'मुना–मदन'

यो कथा कुनै पुरस्कार जित्दैन, न त यो सार्वजनिक तालिकामा अटाउँछ।तर जसको आत्माले कहिल्यै चिच्याएर माया खोजेको छैन—उनीहरूका लागि यो कथा एक गहिरो झझल्को हो।

(सम्पादकीय सूचना: यो कथा पूर्ण रूपमा काल्पनिक हो। कुनै वास्तविक पात्र वा सम्बन्धसँग तुलना गर्नु संयोग मात्र हुनेछ। सम्बन्धमा कुनै अनौठो लाभ वा अवसरको प्रयोग गरिएको छैन। यो कथा भावनात्मक र बौद्धिक सम्बन्धको मानवीय चित्रण हो।)

---